ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Ο Αισχύλος ήταν αρχαίος τραγικός ποιητής, και θεωρείται πατέρας της τραγωδίας. Ο δημιουργός των περίφημων τραγωδιών «Πέρσαι», «Επτά επί Θήβας», «Ικέτιδες», «Ορέστεια» (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμένιδες) και «Προμηθέας Δεσμώτης» γεννήθηκε το 525 π.Χ. ή το 524 π.Χ. και ήταν γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας του δήμου Ελευσίνας. Παρουσιάστηκε νωρίς στους δραματικούς αγώνες, κατά την 70η Ολυμπιάδα (499/496 π.Χ.). Ως Αθηναίος πολίτης μετείχε στις μάχες κατά των Περσών. Ο ίδιος θεωρούσε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του τη συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία του Αρτεμισίου και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Είχε την τύχη να ζήσει σε μια περίοδο που στην Αττική συνέβησαν πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα εξαιρετικής σημασίας και όλες οι μεταρρυθμίσεις στο πολίτευμα προσδιόρισαν την ιδεολογία και τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, κάτι που διαμόρφωσε την αττική τραγωδία μέσω της οποίας εκφράζονταν οι προβληματισμοί της κοινωνίας που βίωνε την αλλαγή. Στο έργο του Αισχύλου συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Ο Αισχύλος με τις καινοτομίες του και με τις “εμπνευσμένες” νέες ιδέες του, εξύψωσε την τραγωδία, δίνοντάς της τα χαρακτηριστικά που όλοι σήμερα γνωρίζουμε, ανοίγοντας νέους δρόμους για τους τραγωδούς και ποιητές που ακολούθησαν. Οι κυριότερες καινοτομίες που εφάρμοσε ήταν η προσθήκη δεύτερου ηθοποιού, πράγμα το οποίο βοήθησε στην ανάπτυξη του διάλογου, που με την σειρά του οδήγησε σε εμβάθυνση της πλοκής. Επιπλέον στοιχεία ήταν η δημιουργία τριλογίας με ενιαίο περιεχόμενο και προσθήκη σκηνικών μηχανών. Λέγεται πως έχασε τη ζωή του με έναν απίστευτο τρόπο, εντελώς παράδοξα στη Γέλα της Σικελίας (456/455 π.Χ.), όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μια χελώνα την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει. Από τα εβδομήντα εννέα έργα του, ή από τα ενενήντα δύο που έγραψε ο Αισχύλος, σώζονται ακέραια μόνο επτά στα οποία διακρίνεται πλήθος αποφθεγμάτων.
Είναι στη φύση των ανθρώπων, πιότερο να ποδοπατούν εκείνον που έπεσε.
[sansimera.gr, olympia.gr, evprattein.gr]
AESCHYLUS
Aeschylus was an ancient Greek author of Greek tragedy and is often described as the father of tragedy. The author of the famous tragedies “The Persians”, “Seven Against Thebes”, “Suppliants” (Hicetides), “Oresteia” (Agamemnon, The Libation Bearers (Hoifori), Eumenides) and “Prometheus Bound” was born in 525 or 524 BC and was the son of an old aristocratic wealthy family in Eleusis, a small town about 27 km northwest of Athens. He his first performance took place in 499 BC, when he was 26 years old, during the 70th Olympiad (499/496 BC). He considered his participation in the Battle of Marathon, the Battle of Artemis, and the Battle of Salamis to be the greatest achievements of his life. Aeschylus was fortunate to live in a period when political and military events of exceptional importance took place in Attica and all the reforms in the constitution defined the ideology and characteristics of democracy. All these influenced the shape of the Attic tragedy through which the concerns of the society experiencing change were expressed. His work encapsulates the concept of law, as well as the poet’s consciousness as a struggling citizen. With his innovations and his ‘inspired’ new ideas, Aeschylus elevated tragedy, giving it the characteristics, we all know today. The main innovations he implemented were: the increase of the number of actors in the theatre and allowed conflict among them. Before this, characters interacted only with the chorus. The addition of a second actor, allowed for greater dramatic variety, while the chorus played a less important role. He also made the costumes more elaborate and dramatic, and made his actors wear platform boots (cothurni) to make them more visible to the audience. He is credited with introducing scenic painting (skenographia), or scene-decoration and the addition of stage machinery. He was probably the first dramatist to present plays with unified content as a trilogy. His Oresteia is the only extant and ancient example. It is said that he died at Gela in Sicily (456/455 BC). Actually, he was killed by a tortoise dropped by an eagle which had mistaken his head for a rock suitable for shattering the shell in order to eat it. Of the seventy-nine plays, or of the ninety-two written by Aeschylus, only seven survive intact, in which a number of quotations can be discerned.
“It is in the nature of men, to trample on the one who has fallen”.