ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Ο Κώστας Βάρναλης υπήρξε ποιητής, συγγραφέας, μεταφραστής και στοχαστής. Κληροδότησε στο ελληνικό κοινό ορισμένα σημαντικά έργα, όπως τις ποιητικές συνθέσεις “Το φως που καίει” (1922) και οι “Σκλάβοι Πολιορκημένοι” (1927), τη ριζοσπαστική μελέτη “Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική” (1925) και το πολύκροτο αφηγηματικό έργο “Η αληθινή απολογία του Σωκράτη” (1931). Γεννήθηκε το 1884 στον Πύργο της Βουλγαρίας και υιοθέτησε το επώνυμο Βάρναλης από την καταγωγή του πατέρα του από την Βάρνα, επειδή δεν ήθελε να ακούει το πραγματικό επώνυμό του, που ήταν Μπουμπούς. Δούλεψε ως ελληνοδιδάσκαλος και ως καθηγητής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών. Ωστόσο, επειδή ενστερνίστηκε την επαναστατική μαρξιστική (κομμουνιστική) ιδεολογία, αποκλείστηκε από κάθε δημόσια θέση. Από τότε αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των Ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα και μετά εξορίστηκε στη Λέσβο και τον Άγιο Ευστράτιο. Το 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Το 1965 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο “Ελεύθερος κόσμος” και το 1972 το θεατρικό έργο “Άτταλος ο Γ΄”. Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974 στην Αθήνα. Η ποίηση του Βάρναλη χαρακτηρίζεται από μια σατυρική, παιχνιδιάρικη διάθεση και στο έργο του ξεχωρίζει το ενδιαφέρον του για τις νέες ιδέες της εποχής του.
[sansimera.gr, Δημήτρη Κιτριώτη – Γιάννη Μυλωνά, Βιογραφίες Εργογραφίες Ελλήνων Συγγραφέων]
KOSTAS VARNALIS
Kostas Varnalis was a poet, prose writer and critic and journalist. His writings are an invaluable resource for the study of the Inter-war years, a crucial period for modern Greek history and literature. The ingenious deconstruction of ancient Greek tradition combined with the humanistic ideals of social freedom and justice make Varnalis an exceptional and revolutionary literary figure. He bequeathed to the Greek public a number of important works, such as the poetic compositions “The Burning Light” (1922) and “Slaves Besieged” (1927), the important critical study “Solomos without Metaphysics” (1925) and the long narrative work “The True Apology of Socrates” (1931). Born in 1884 in Pyrgos, Bulgaria, he adopted the surname Varnalis after his father’s origins in Varna, because he did not like his real surname, which was Boubus. He worked as a Greek teacher and as a professor at the Pedagogical Academy of Athens, but because of his adherence to revolutionary Marxist (communist) ideology he was excluded from any public position. Since then, he devoted himself to literature while working as a journalist. In 1935 he took part as a representative of Greek writers at the Congress of Soviet Writers in Moscow and then he was exiled to Lesbos and Agios Efstratios. In 1956 he was honoured by the Society of Greek Writers and in 1959 he was awarded the Lenin Prize. In 1965 his last collection of poems entitled Free World was published and in 1972 the play Attalos III was published. He died on 16 December 1974 in Athens. Varnalis’ poetry is characterized by a satirical, playful mood and his interest in the new ideas of his time stands out in his work.