ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
Ο Ευριπίδης (480-406 π.Χ.) υπήρξε τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις κορυφαίους δημιουργούς του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Ο δημιουργός των γνωστών δραμάτων Μήδεια, Ελένη, Βάκχαι και άλλων, γεννήθηκε στην Σαλαμίνα. Λόγω της ευγενικής του καταγωγής έλαβε καλή μόρφωση και νέος έζησε στα χρόνια του χρυσού αιώνα του Περικλή. Ο Ευριπίδης ήταν τύπος αντικοινωνικός, δεν ενδιαφερόταν για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της εποχής του, ασχολήθηκε με τη δική του γνώμη περνώντας τη μέσα από τα έργα του, ενώ έκρινε την άκρατη οχλοκρατία. Με τις τραγωδίες του προβληματίζει τους πάντες ακόμη και σήμερα. Η τραγωδία του “Ελένη” παρουσιάζει στοιχεία πρωτοφανή για την εποχή εκείνη, καθώς ο Ευριπίδης δίνει λόγο σε ρόλους ως τότε “βουβούς”, όπως στο ρόλο του δούλου. Αρκετές φορές μέσα από τα έργα του αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών, χωρίς ωστόσο να είναι άθεος. Υπήρξε καινοτόμος θεατρικός συγγραφέας που άλλαξε τον τρόπο παρουσίας των ηθοποιών στην σκηνή. Αν και συμμετείχε σε δραματικούς αγώνες 50 χρόνια, βγήκε πρώτος μόλις τέσσερις φορές, επειδή το κοινό δεν επιδοκίμαζε ιδιαίτερα την πρωτοπορία του. Πέθανε στη Μακεδονία, όπου ζούσε στην αυλή του φιλόμουσου βασιλιά Αρχέλαου και τιμήθηκε τόσο εκεί όσο και στην Αθήνα, με τους Αθηναίους να πενθούν για το θάνατο του ποιητή τους στήνοντάς του χάλκινο ανδριάντα στο θέατρο του Διονύσου. Από τα 92 δράματα που συνέθεσε, σήμερα σώζονται πλήρη τα 19 και ένα σατυρικό. Αντλούσε τα θέματά του από τους μυθικούς κύκλους και τα προσάρμοζε στα ανθρώπινα πάθη της εποχής του. Στα έργα του διακρίνεται ο στοχαστικός του νους μέσα από τα αποφθέγματα του: ‘‘Τα κακά έργα γίνονται παράδειγμα και καθρέφτης για τους ενάρετους’’.
[www.ime.gr, users.sch.gr]
EVRIPIDES
Euripides (480-406 BC) was along with Aeschylus and Sophocles, one of the three leading ancient Greek tragedians for whom any plays have survived in full. He also became “the most tragic of poets”, focusing on the inner lives and motives of his characters in a way previously unknown. He was born on Salamis Island around 480 BC. Because of his noble birth he received good education and as a young man he lived during the golden age of Pericles. Euripides was an anti-social type, he was not interested in the political and social events of his time, he was concerned with his own opinion, passing it through his works and criticizing the unbridled mob rule. Euripides’ tragedies are still a source of concern to everyone today. His tragedy “Helen” presents elements unprecedented for the time as Euripides gives a voice to roles that were until then “mute”, such as the role of the slave. Several times through his plays he questions everything, even the existence of the gods, without being an atheist. He was an innovative playwright by changing the way actors appeared on stage. Although he participated in dramatic competitions for 50 years, he won only 4 times due to the fact that the audience did not particularly approve of his pioneering. He died in Macedonia where he lived in the court of the philanthropic King Archelaus and was honoured both there and in Athens, with the Athenians mourning the death of their poet and erecting a bronze statue of him in the Dionysus Theatre. Of the 92 dramas he composed, 19 and one satirical drama survived complete today. He drew his themes from mythical cycles and adapted them to the human passions of his time. Some of his notable works are: Medea, Hippolytus, Electra, The Trojan Women, Bacchae. His contemplative mind is discernible in his works through his quotations: ”Evil works become an example and mirror for the virtuous”.