ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΛΗΝΟΣ
Ο Δημήτρης Γληνός ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Το International Bureau of Education της UNESCO συμπεριέλαβε τον Γληνό μεταξύ των 100 πιο σημαντικών διανοουμένων, πολιτικών, δημοσιολόγων κ.λπ. όλου του κόσμου, που με το στοχασμό και τη δράση τους είχαν σημαντική συμβολή στην υπόθεση της εκπαίδευσης από την εποχή της αυγής του ανθρώπινου πολιτισμού έως τις μέρες μας. Ο Γληνός γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1882 και αργότερα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Τοποθετημένος πολιτικά στην αριστερά του βενιζελισμού ο Γληνός, σε συνεργασία με τους Αλ. Δελμούζο και Μ. Τριανταφυλλίδη, έδρασε από διοικητικές και μη θέσεις για την επίλυση του γλωσσικού ζητήματος, προωθώντας το διάταγμα για την εισαγωγή της δημοτικής στη στοιχειώδη εκπαίδευση. Τον Γληνό απασχόλησε η αναμόρφωση της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες: σύνταξη εκπαιδευτικών νομοσχεδίων του 1913, διάταγμα Προσωρινής Κυβέρνησης (1917) για την εισαγωγή της δημοτικής στα σχολεία, οργάνωση της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1924-26). Το 1926 εκτίμησε πως η δυνατότητα προώθησης και στερέωσης μιας ουσιαστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης μέσω των κρατικών μηχανισμών ήταν μηδαμινή κι αποφάσισε να απομακρυνθεί οριστικά από τα δημόσια αξιώματα. Το καλοκαίρι του 1934, μαζί με τον Κώστα Βάρναλη, επισκέφτηκε τη Σοβιετική Ένωση, μετά από πρόσκληση της ένωσης των Σοβιετικών συγγραφέων. Το 1936 εκλέχτηκε βουλευτής με το Παλλαϊκό Μέτωπο και έπειτα φυλακίστηκε από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, το οποίο τον εξόρισε αρχικά στην Ανάφη, στη συνέχεια τον έκλεισε στην Ακροναυπλία (1936-1938), κατόπιν τον εξόρισε εκ νέου στη Σαντορίνη και τελικά λόγω της κλονισμένης υγείας του υποχρεώθηκε να τον μεταφέρει στην Αθήνα και να του επιβάλει κατ’ οίκον περιορισμό. Ο Γληνός εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να επιδοθεί σε πνευματική εργασία. Το 1940 δημοσιεύει τη μετάφραση του πλατωνικού ‘Σοφιστή’. Η εισαγωγή του σε αυτήν την έκδοση θεωρείται από τα σπουδαιότερα μνημεία της νεοελληνικής γραμματείας. Το Δεκέμβρη του 1942, εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ). Ο θάνατος τον βρήκε τα Χριστούγεννα του 1943, έπειτα από μια εγχείρηση και ενώ ετοιμαζόταν να μεταβεί στην Ελεύθερη Ελλάδα.
[glinos.gr]
DIMITRIOS GLINOS
Dimitris Glinos was a Greek philosopher, educator, writer, and politician. He was one of the pioneers of the so-called “linguo-educational reform” and a key figure in the history of Greek education. The multifaceted work of Dimitris Glinos is of exceptional importance and enjoyed worldwide recognition. UNESCO’s International Bureau of Education placed Glinos among the one hundred worldwide most important intellectuals and public figures, who had a major impact and contribution to educational affairs from early times to present. Glinos was born in Smyrna in 1882 and later studied at the Faculty of Philosophy of the University of Athens. Married in 1908, Glinos was able, with the support of his father-in-law, to continue his studies in philosophy, education, and experimental psychology from 1908 to 1911 at the Universities of Jena and Leipzig. He was politically sympathized with the leftwing of the Liberal Party, headed by Eleftherios Venizelos. Glinos, in collaboration with Alexandros Delmouzos and Manolis Triandafilidis, acted from official and unofficial posts for the reformation of the Greek educational system in all grades. He was concerned with the reform of education at all levels: In 1913 he wrote seven bills, each prefaced by a detailed introductory report, covering primary and secondary education, primary and secondary teacher training, the creation of a technical teacher training college, primary and secondary school administration, and school buildings. He proposed that the education of girls required that the level of their instruction be raised to that provided in boys’ schools; that secondary schools should be created for girls, and that they be enabled to go on to vocational studies and higher education. He was also the initiator behind the introduction of the Demotiki (vernacural) in the elementary education, in 1917 because as he stated only the demotic language would make it possible to ‘connect the school with life outside’. Additionally, he was the founder of the Pedagogical Academy and worked towards the organization of the University of Thessaloniki (1924-26). In 1926 he assessed that the possibility of promoting and consolidating a substantial educational reform through the state mechanisms was rather impossible and decided to remove himself permanently from public office. In the summer of 1934, he and Kostas Varnalis visited the Soviet Union at the invitation of the Union of Soviet Writers. In 1936 he was elected member of Parliament with the Pallaic Front party (All People Front party) but soon a dictatorship was established by General Ioannis Metaxas that lasted from 1936 to 1941, and during this period Glinos was sent to prison and exiled. First, he was sent to Anafi, then he was imprisoned in Akronafplia (1936-1938), after that he was again exiled to Santorini and finally, due to his failing health, he was transferred to Athens and put him under house arrest. Glinos took advantage of this to indulge in intellectual work. In 1940, Glinos’ translation of Plato’s Sophistes was published. His introduction to this publication is considered one of the greatest monuments of modern Greek literature. In December 1942, he was elected a member of the Political Bureau of the KKE. Death came to him at Christmas 1943, after an operation and while he was preparing to go to Free Greece.