ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποιητές της νεότερης Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 24 Απριλίου το 1863 και πέθανε την ίδια μέρα το 1933. Ο ποιητής, γνωστός και ως Αλεξανδρινός, δημιούργησε τα σημαντικότερα έργα του μετά τα 40 του χρόνια. Το έργο του θεωρήθηκε επαναστατικό για τα τότε ποιητικά καθιερωμένα. Παρουσίασε ποιήματα χωρίς περιττά διακοσμητικά στοιχεία, λιτά και γεμάτα νόημα. Η ποίησή του, σχεδόν σαν πεζογράφημα, βασίστηκε στην ουσιαστική δύναμη των λέξεων. Στα ποιήματά του μίλησε για τον έρωτα, τον θάνατο, και διαπιστώσεις του για τη ζωή. Η επιθυμία, η νιότη, οι στόχοι, ο χρόνος, η ζωή που κυλάει και μας προσπερνά, εμείς και οι άλλοι, είναι κάποια από τα θέματα τα οποία πραγματεύεται στα ποιήματά του. Το 1911 θα γράψει το περίφημο ποίημά του Ιθάκη ενώ μόνο στα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του ευτύχησε να δει την αναγνώριση του έργου του. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, καθιστώντας τον γνωστό παγκοσμίως. Η ποίησή του είναι χωρισμένη σε τρεις μεγάλους κύκλους: “Τα Ιστορικά”, “Τα Φιλοσοφικά” και “Τα ηδονικά ή αισθησιακά”. Το 1926, η ελληνική κυβέρνηση του απένειμε το μετάλλιο του Τάγματος του Φοίνικα. Το 1932 θα υποστεί τραχειοτομία με αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή και την ομιλία του. Στην Αθήνα, παρέμεινε αρκετό διάστημα για θεραπεία, εισπράττοντας θερμότατη συμπάθεια από το πλήθος των θαυμαστών του. Επιστρέφοντας όμως στην Αλεξάνδρεια, η κατάστασή του χειροτέρεψε, με αποτέλεσμα να εισαχθεί στο Νοσοκομείο της Ελληνικής Κοινότητας, όπου και πέθανε. Ο Καβάφης δε δημοσίευε τα ποιήματά του σε βιβλία. Αντίθετα, προτιμούσε να τα δίνει σε εφημερίδες και περιοδικά για να τα δημοσιεύσουν ή τα χάριζε χειρόγραφα σε όποιον ενδιαφερόταν. Έγραψε συνολικά 154 ποιήματα, σχεδίασε δεκάδες σκίτσα, ενώ άφησε πίσω του πολλά ημιτελή έργα. Το πρώτο βιβλίο με ποιήματά του εκδόθηκε το 1935, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του.
[Δημήτρη Κιτριώτη – Γιάννη Μυλωνά, Βιογραφίες Εργογραφίες Ελλήνων Συγγραφέων, sansimera.gr, onassis.org]
KONSTANTINOS KAVAFIS
Konstantinos Kavafis is one of the leading poets of modern Greece. He was also a journalist and a civil servant. Born in Alexandria, Egypt, on 24 April 1863, he died on the same day in 1933. The poet known as the Alexandrian created his most important works after the age of 40. Cavafy’s consciously individual style earned him a place among the most important figures not only in Greek poetry, but in Western poetry as a whole. He is known for his prosaic use of metaphors, his brilliant use of historical imagery, and his aesthetic perfectionism. His appearance was a revolution for the poetic standards of the time. He presented poems without unnecessary embellishments, simple and full of meaning. His poetry, almost like prose, is based on the essential power of words. Kavafis drew his themes from personal experience, along with a deep and wide knowledge of history, especially of the Hellenistic era. Desire, youth, goals, time, life that flows and passes us by, are all present in his poems. In 1911 he would write his famous poem Ithaca. Although all his poems are written in Greek only the last 15 years of his life was fortunate to see his work recognized. His poems were translated into many languages and thus he became known worldwide. His poems are divided into three major cycles: The Historical, The Philosophical and The Voluptuous or Sensual. In 1926, the Greek government awarded him the medal of the Order of the Phoenix. In 1932 he would undergo a tracheotomy resulting in the loss of his voice and speech. In Athens, he remained for some time for treatment, receiving warm sympathy from his crowd of admirers. On his return to Alexandria, however, his condition deteriorated. He was transferred to the Greek Community Hospital, where he died. Kavafis never published his poems in book form. Instead, he preferred to give them to newspapers and magazines to publish, or handwrote them and gave them away to anyone who was interested. He wrote 154 poems and dozens of sketches and left behind numerous unfinished pieces. The first book of his poems was published in 1935, two years after his death.
Θερμοπύλες, Κ.Π. Καβάφης
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε..
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Thermopylae , K.P. Kavafis
Honor to those who in the life they lead
define and guard a Thermopylae.
Never betraying what is right,
consistent and just in all they do
but showing pity also, and compassion;
generous when they are rich, and when they are poor,
still generous in small ways,
still helping as much as they can;
always speaking the truth,
yet without hating those who lie.
And even more honor is due to them
when they foresee (as many do foresee)
that in the end Ephialtis will make his appearance,
that the Medes will break through after all.