ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος κατά κόσμον Γεώργιος Αλεξιάδης, γεννήθηκε στη Μεσόπολη της Προύσας το 1868. Φοίτησε στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου έλαβε τον τίτλο του Διδασκάλου της Ορθόδοξης Θεολογίας το 1893. Το 1902 χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης και το 1905 εξελέγη Μητροπολίτης Λήμνου έως το 1912, οπότε και προήχθη σε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, λίγο πριν από το ξέσπασμα του Α΄ Βαλκανικού πόλεμου. Συνέβαλε στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκη, λαμβάνοντας μέρος στις συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στο τουρκικό Κυβερνείο με τη συμμετοχή των Προξένων και των θρησκευτικών αρχηγών. Ήταν ο πρώτος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης που είχε την ευτυχή συγκυρία να τελέσει την Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους και ήταν πάντοτε παρών σε όλες τις τελετές υποδοχής των Ελληνικών Αρχών. Ο Γεννάδιος επέδειξε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο κατά τη διάρκεια της θητείας του. Ενίσχυσε  οικονομικά και ηθικά φιλανθρωπικά ιδρύματα, όπως το Παπάφειο ορφανοτροφείο, το Χαρίσειο Γηροκομείο και το Θεαγένειο νοσοκομείο. Το 1922 έγινε πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Προσφύγων. Συνέλαβε την ιδέα του κτιρίου της ΧΑΝΘ (Χριστιανική Αδερφότητα Νέων Θεσσαλονίκης) κατά τη συμμετοχή του στο παγκόσμιο συνέδριο της ΧΑΝ στην Αυστρία το 1928 και προώθησε το σχέδιο ανέγερσης του. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Θεσσαλονίκης, φέρεται να έδωσε εντολή στους Χριστιανούς της πόλης να μην προβούν σε καμία διάκριση προς τους Εβραίους συμπολίτες τους, όταν οι τελευταίοι υποχρεώθηκαν από τις κατοχικές δυνάμεις να φορούν το κίτρινο άστρο, ενώ έκανε έντονα διαβήματα για να σταματήσουν οι εκτοπίσεις τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τιμήθηκε με τα μετάλλια του Ανωτέρου Ταξιάρχου του Σωτήρος, του Μεγαλόσταυρου του Φοίνικος και του Μεγαλόσταυρου Γεωργίου Α´. Απεβίωσε το 1951 και ήταν ο τελευταίος από τους αρχιερείς που ετάφη καθήμενος, κατά το αρχιερατικό τυπικό, στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού Θεσσαλονίκης, Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

[romfea.gr]

GENNADIUS

Metropolitan Gennadios of Thessaloniki, secular name George Alexiadis, was born in 1868 in Mesopolis, Prussia. He studied at the Holy Theological School of Halki, from where he received the title of Professor of Orthodox Theology in 1893. In 1902 he was ordained archimandrite and in 1905 he was elected Metropolitan of Lemnos until 1912, when he was promoted to Metropolitan of Thessaloniki, shortly before the outbreak of the First Balkan War. He contributed to the liberation of Thessaloniki by taking part in the meetings held at the Turkish Governorate with the participation of the Consuls and religious leaders. He was the first Metropolitan of Thessaloniki who had the happy  coincidence to lead the celebratory liturgyy for the liberation of Thessaloniki from the Turks in the Metropolitan Church of St. Minas. Also he was always present at all the reception ceremonies of the Greek Authorities. Gennadios did a considerable charitable work during his tenure. He supported financially and morally charitable foundations such as the Papafio orphanage, the “Harisio” Nursing Home and the Theagenio Hospital. In 1922 he became president of the Central Committee of Refugees. During his participation in the HAN World Congress in Austria in 1928, he conceived the idea of constructing the building of the Youth Men’s Christian Association (YMCA)  and promoted the plan for it. During the German occupation of Thessaloniki, he reportedly instructed the Christians of the city not to discriminate against their Jewish fellow citizens when the latter were forced by the occupying forces to wear the yellow star, and he strongly advocated for an end to their deportation to concentration camps. He was awarded the medals of the Superior Brigadier of the Saviour, the Grand Cross of the Phoenix and the Grand Cross of Kind George I. He died in 1951 and was the last one of the high priests to be buried seated, according to the hierarchical rite, in the courtyard of the Metropolitan Church of Thessaloniki, St. Gregory Palamas.