ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν Έλληνας στρατιωτικός, πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μετέπειτα κινηματίας και δικτάτορας. Γεννήθηκε το 1878 στη Σαλαμίνα και φοίτησε στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά. Κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1900, πρώτος στην τάξη του, ως ανθυπολοχαγός πεζικού. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έλαβε μέρος στο Κίνημα του 1909 (Κίνημα στο Γουδί), ως ένα από τα πιο ενεργά μέλη του Στρατιωτικού Συνδέσμου και στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Το 1916 υποστήριξε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη διαμάχη του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο και ανταμείφθηκε με σημαντική θέση στο Υπουργείο Πολέμου. Στη Μικρασιατική Εκστρατεία υπηρέτησε αρχικά ως Επιτελάρχης, αλλά το 1920 και την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές, αποστρατεύτηκε με το βαθμό του υποστρατήγου. Το 1922, υποστήριξε την Επανάσταση Πλαστήρα, η οποία κατάργησε τη Μοναρχία και ανακήρυξε τη Β’ Ελληνική Δημοκρατία. Στο διάστημα αυτό, ανάλαβε διοικητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και στη συνέχεια την προεδρία της ανακριτικής επιτροπής για τους υπευθύνους της Μικρασιατικής Καταστροφής, που οδήγησε στη «Δίκη των 6» και την εκτέλεσή τους. Μετά από την παραίτηση του, επανήλθε στο στράτευμα και κατέστειλε το αντιβενιζελικό κίνημα των Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη (22 Οκτωβρίου 1923). Σε μια περίοδο έντονης κυβερνητικής αστάθειας, ο Πάγκαλος αποφάσισε να βάλει τη δική του σφραγίδα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Στις 25 Ιουνίου 1925, ηγήθηκε στρατιωτικού πραξικοπήματος και ανέτρεψε την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου, με το επιχείρημα ότι η χώρα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας. Κατόρθωσε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και σχημάτισε επιτροπή για τον καταρτισμό νέου Συντάγματος. Το νέο Σύνταγμα ψηφίσθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1925, αλλά δημοσιεύτηκε ουσιωδώς τροποποιημένο από τον ίδιο στις 29 Σεπτεμβρίου 1925. Την ίδια ημέρα διέλυσε τη Βουλή, επειδή «είχε εκπέσει στη συνείδηση του έθνους», όπως δήλωσε. Ο Πάγκαλος έδειξε αξιοσημείωτη πολιτική και διπλωματική ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Στις 24 Αυγούστου 1926, ανατράπηκε από αξιωματικούς του καθεστώτος του. Έμεινε στη φυλακή Ιτζεδίν της Κρήτης για δύο χρόνια κι αφέθηκε ελεύθερος στις 10 Ιουλίου 1928, με την αμνηστία που χορήγησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν ο τελευταίος ανέλαβε και πάλι την πρωθυπουργία. Από το 1928, ο Πάγκαλος ιδιώτευσε και δεν έπαιξε έκτοτε κανένα ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, παρά μόνο το 1950, όταν κατήλθε υποψήφιος βουλευτής, αλλά δεν εξελέγη. Πέθανε στην Κηφισιά στις 27 Φεβρουαρίου 1952.
[sansimera.gr]
THEΟDOROS PANGALOS
Theodoros Pangalos was a Greek military man, Prime Minister and President of the Republic who later became a dictator. He was born in 1878 in Salamis and attended the Ionideion School of Piraeus. He enrolled at the Hellenic Military Academy (Evelpidon), from which he graduated in 1900, first in his class, as an infantry lieutenant. Theodoros Pangalos took part in the 1909 Movement as one of the most active members of the Military League and in the Balkan Wars of 1912-13. In 1916 he supported Eleftherios Venizelos in his conflict with King Constantine and was rewarded with an important position in the Ministry of War. He took part in the Asia Minor Campaign as Chief of Staff, but in 1920 he retired with the rank of Lieutenant General. In 1922 he supported the Plastira Revolution, which abolished the Monarchy and proclaimed the Second Greek Republic. He became commander of the Military School of Evelpidon and then chairman of the investigating committee for those responsible for the Asia Minor Catastrophe, which led to the “Trial of the Six” and to their execution. After his resignation, he rejoined the army to suppress the anti-Venizelist movement of Leonardopoulos – Gargalides (22 October 1923). In a period of intense governmental instability, Pangalos decided to intervene drastically on the country’s political affairs. On 25 June 1925 he led a military coup and overthrew the government of Michalakopoulos, arguing that the country was going from bad to worse because of political instability. He managed to get a vote of confidence from the Parliament and formed a committee to draft a new Constitution. The new Constitution was passed on 10 September 1925, but was published substantially amended by him on 29 September 1925. On the same day he dissolved Parliament because it had “fallen into the conscience of the nation”, as he declared. Pangalos showed remarkable political and diplomatic inefficiency during his time in power. On 24 August 1926 Pangalos was overthrown, not by the Venizelists, but by the officers of his regime. Pangalos was imprisoned in the Icedin prison in Crete for two years and was released on 10 July 1928, with an amnesty granted by Eleftherios Venizelos when he resumed the premiership. From 1928 he went into private life and played no part in the political life of Greece from then on, except in 1950, when he stood as a candidate for parliament, but was not elected. He died in Kifissia on 27 February 1952.
[sansimera.gr]