ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

Ο Παπαφλέσσας ήταν Έλληνας κληρικός, πολιτικός και οπλαρχηγός του Αγώνα της Ανεξαρτησίας (Ελληνικής Επανάστασης) του 1821. Ο Γεώργιος Δικαίος Φλέσσας, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε το 1786 ή το 1788 στην Πολιανή Μεσσηνίας. Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, την οποία δεν τελείωσε επειδή αποφάσισε να γίνει μοναχός το 1816 στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα. Εκεί πήρε το όνομα Γρηγόριος. Εξαιτίας του επαναστατικού χαρακτήρα του, ήλθε σε σύγκρουση με τον επίσκοπο Μονεμβασιάς, έφυγε από τη μονή του και πήγε στο μοναστήρι της Ρεκίτσας. Η νέα σύγκρουσή του με Τούρκο αξιωματούχο για τα περιουσιακά της μονής, τον ανάγκασε να αφήσει την Πελοπόννησο και να περάσει στη Ζάκυνθο, όπου γνώρισε τον Κολοκοτρώνη. Αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Στις 21 Ιουνίου του 1818, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και έκτοτε αφιερώθηκε στην υπόθεση του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 23 Μαρτίου συμμετείχε με πολλούς Μοραΐτες καπεταναίους στην απελευθέρωση της Καλαμάτας. Στην άλωση της Τριπολιτσάς το 1821, σύμφωνα µε την παράδοση, στο τέλος της μάχης υπήρξε η ανάγκη μιας σημαίας που θα υψωνόταν για την απελευθέρωση της πόλης. Τότε ο Παπαφλέσσας έσχισε το βαθύ γαλάζιο εσωτερικό ράσο του (το επονομαζόμενο αντερί), σχημάτισε ένα τετράγωνο και διέταξε το πρωτοπαλίκαρό του και γνωστό αγωνιστή, Παναγιώτη Κεφάλα, να σχίσει δύο λουρίδες από την άσπρη φουστανέλα του, έτσι ώστε να σχηματίζουν σταυρό. Η σημαία αυτή, η οποία λέγεται ότι αποτέλεσε τη βάση της πρώτης επίσημης σημαίας του ελληνικού κράτους, υψώθηκε με ξέφρενο πανηγυρισμό στο τουρκικό διοικητήριο της ελεύθερης πλέον πόλης. Τον Δεκέμβριο του 1821, ο Παπαφλέσσας έλαβε μέρος στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και το 1823 στη Β’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους. Το 1823  ανέλαβε το Υπουργείο των Εσωτερικών και της Αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων που ακολούθησαν, βρέθηκε στο αντίπαλο στρατόπεδο με τον παλιό συνεργάτη του, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Οι ένοπλες συγκρούσεις του με τους Κολοκοτρωναίους αποτελούν μελανή σελίδα στην όλη δράση του. Ωστόσο, με την άφιξη του Ιμπραήμ στο Μοριά το 1825, ο Παπαφλέσσας πρότεινε την αποφυλάκιση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων αντικυβερνητικών αγωνιστών. Με λίγους άνδρες αναχώρησε από το Ναύπλιο και αφού διέσχισε την Πελοπόννησο, κατέλαβε την ανατολική πλευρά του όρους Μάλα στο Μανιάκι της Μεσσηνίας. Ο Παπαφλέσσας επέμεινε να δώσει τη μάχη με τον Ιμπραήμ στο Μανιάκι, υπολογίζοντας στις ενισχύσεις που περίμενε. Στις 20 Μαΐου δέχθηκε επίθεση από τις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού κι έπεσε ηρωικά μαχόμενος, ύστερα από οκτάωρη σκληρή μάχη. Μετά τη μάχη, ο Ιμπραήμ αναζήτησε τον νεκρό Παπαφλέσσα. Του έφεραν ένα ακέφαλο πτώμα. Διέταξε να βρεθεί και η κεφαλή του και αφού στερέωσαν όρθιο σε ένα κορμό δέντρου το σώμα του, του πρόσδεσαν και το κεφάλι, ώστε να παρέχει την εντύπωση ζωντανού ανθρώπου.

[sansimera.gr, mixanitouxronou.gr]

PAPAFLESSAS

Papaflessas was a Greek cleric, politician and chieftain of the Greek Revolution of 1821. Georgios Dikaios Flessas, as was his secular name, was born in 1786 or 1788 in Poliani, Messinia. He attended the School of Dimitsana, which he did not finish, and in 1816 he became a monk in the monastery of Panagia of Velanidia in Kalamata, where he took the name Gregorios. Because of his rebellious character, he came into conflict with the bishop of Monemvasia, left his monastery and went to the monastery of Rekitsa. His new conflict with a Turkish official over the monastery’s property forced him to leave the Peloponnese and go to Zakynthos, where he met Kolokotronis and later went to Constantinople. There he was ordained archimandrite by Patriarch Gregory V. From the moment he became a member of the Society of Friends on 21 June 1818, Papaflessas dedicated himself body and soul to the cause of the national uprising. On 23 March he participated with many Moravian captains in the liberation of Kalamata. In the fall of Tripolitsa in 1821, according to tradition, at the end of the battle there was a need for a flag to be raised for the liberation of the city. Papaflessas then tore his deep blue inner robe (the so-called aderi), formed a square and ordered his henchman and well-known fighter, Panagiotis Kefalas, to tear two strips from his white fustanella so that they formed a cross. This flag, which is considered by many to have formed the basis of the first official flag of the Greek state, was hoisted with wild celebration at the Turkish headquarters of the now free city. In December 1821 he took part in the First National Assembly of Epidaurus and in 1823 in the Second National Assembly of Astros. In 1823 he took over the Ministry of the Interior and the Police. During the civil war, he was on the opposing side with his old associate Theodoros Kolokotronis. His armed clashes with the Kolokotronoi are a dark page in his whole activity. However, as soon as Ibrahim set foot in Moria in 1825, he proposed the release of Theodoros Kolokotronis and other anti-government fighters. With a few men he left Nafplion and after crossing the Peloponnese he occupied the eastern side of Mount Mala at Maniaki in Messinia. Papaflessas insisted on fighting the battle at Maniaki, counting on the reinforcements he expected. On 20 May he was attacked by the enemy’s superior forces and fell, heroically fighting, after a hard eight-hour battle. After the battle, Ibrahim sought out the dead Papaflesas. They brought him a headless corpse. He ordered his head to be found, and after fixing his body upright on a tree trunk, they tied his head to it, so that it would give the impression of a living man.