ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ

Η Κατίνα Παξινού (Αικατερίνη Κωνσταντοπούλου) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός που ξεχώρισε στη διεθνή κινηματογραφική σκηνή με καριέρα τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Χόλιγουν). Ξεχώρισε κυρίως σε τραγικούς ρόλους. Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1900 στον Πειραιά και ήταν κόρη του αλευροβιομήχανου Βασίλη Κωνσταντόπουλου. Ολοκλήρωσε μουσικές σπουδές στη Γενεύη, το Βερολίνο και τη Βιέννη, ενώ το 1920 έκανε την πρώτη της εμφάνιση ως ηθοποιός στη Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ερμηνεύοντας τον βασικό ρόλο στην όπερα «Αδελφή Βεατρίκη» του Δημήτρη Μητρόπουλου. Το 1929 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο πρόζας ως μέλος του θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο του Ανρί Μπατάιγ «Η Γυμνή Γυναίκα». Εκεί γνώρισε τον Αλέξη Μινωτή, τον ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκε, έχοντας προηγουμένως χωρίσει με τον πρώτο άντρα της, τον βιομήχανο Παξινό, του οποίου παρόλα αυτά θα κρατήσει το επίθετο. Το 1931, προσχωρεί μαζί με τον Αλέξη Μινωτή, στον Συνεταιρικό Θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, με τον οποίο παρουσιάζει σημαντικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως: «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγένιου Ο’ Νιλ, «Ο Πατέρας του Αυγούστου» του Στρίντμπεργκ, «Ο θείος Βάνιας» του Τσέχωφ. Στο Εθνικό Θέατρο ερμήνευσε ρόλους που την καταξίωσαν στην ελληνική αλλά και την Ευρωπαϊκή σκηνή όπως της Ηλέκτρας στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, την Γερτρούδη στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, ή την Κυρία Άλβινγκ στους «Βρικόλακες» του Ίψεν. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετακομίζει στις ΗΠΑ όπου κάνει εμφανίσεις στο Μπρόντγουεϊ κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση. Μετά το 1950 περιοδεύει μαζί με τον Αλέξη Μινωτή στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε ΗΠΑ και Ευρώπη ενώ από το 1957, εμφανίζεται μόνιμα στη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας έργα του αρχαίου Θεάτρου και του σύγχρονου διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1968 μαζί με τον Μινωτή, συγκροτούν θίασο που εμφανίζεται στο Θέατρο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης, στο Θέατρο «Διάνα» της οδού Ιπποκράτους και στο «Σινεάκ», το οποίο αργότερα θα μετονομασθεί προς τιμήν της «Θέατρο Παξινού». Συμμετείχε σε έντεκα ταινίες και συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τον Όρσον Γουέλς, τον Λουκίνο Βισκόντι και τον Σαμ Γουντ. Η Κατίνα Παξινού τιμήθηκε ως ερμηνεύτρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.Το 1944 έλαβε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα», ενώ τιμήθηκε με το Βραβείο Κοκτό στο Φεστιβάλ Μπιαρίτς για την ερμηνεία της στην ταινία του Ντάντλεϊ Νίκολς «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα». Πέθανε το 1973 στην Αθήνα από καρκίνο σε ηλικία 72 ετών.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/35

KATINA PAXINOU

Katina Paxinou (Ekaterini Konstantopoulou) was a Greek actress who distinguished herself in the international film scene with a career both in Europe and in the United States of America (Hollywood). She excelled mainly in tragic roles. She was born in December 1900 in Piraeus and was the daughter of the flour manufacturer Vassilis Konstantopoulos. She completed her musical studies in Geneva, Berlin and Vienna and in 1920 she made her first appearance as an actress at the Piraeus Municipal Theatre Stage, performing the main role in the opera “Sister Beatrice” by Dimitris Mitropoulos. In 1929 he appeared for the first time in the prose theatre as a member of Marika Kotopouli’s company in Henri Bataille’s play “The Naked Woman”. There she met Alexis Minotis, fell in love with him and married him, having previously divorced her first husband, the industrialist Paxinos, whose surname she would nevertheless keep. In 1931, she joined, together with Alexis Minotis, the Co-operative Company of Emilios Veakis, with whom she presented important works of the international repertoire, such as: “Desires under the poplars” by Eugene O’Neill, Strindberg’s “Father Augustus”, Chekhov’s “Uncle Vanya”. At the National Theatre she has performed roles that have made her famous on the Greek and European stage, such as Electra in Sophocles’ play of the same name, Gertrude in Shakespeare’s “Hamlet”, or Mrs. Alving in Ibsen’s “Vampires”. During the Second World War, she moved to the USA where she performed on Broadway, gaining international recognition. After 1950, she toured with Alexis Minotis on the stage of the National Theatre in the USA and Europe and from 1957, she appeared permanently on the National Theatre Stage, performing works of the ancient theatre and the contemporary international repertoire. In 1968, together with Minotis, they formed a company that performed at the “Avlaia” Theatre in Thessaloniki, the “Diana” Theatre on Ippokratous Street and the “Sineak” Theatre, which was later renamed “Paxinou Theatre” in her honour. She participated in eleven films and collaborated with Orson Welles, Luquin Visconti and Sam Wood, among others. Katina Paxinou was honoured as a performer both in Greece and abroad; in 1944 she received the Oscar for Best Supporting Actress for her performance in the film “For Whom the Bell Tolls”, while she was awarded the Cactus Award at the Biarritz Festival for her performance in Dudley Nichols’ film “Mourning Suits Electra”. She died in 1973 in Athens of cancer at the age of 72.