ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας έλαβε χώρα το 480 π.Χ. στις 22 Σεπτεμβρίου. Μετά την πτώση των Θερμοπυλών, οι Πέρσες, με αρχηγό τον Ξέρξη, προχώρησαν προς την Αθήνα, την οποία κατέλαβαν εύκολα, γιατί οι Αθηναίοι την είχαν εγκαταλείψει καθώς είχαν πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών, πως μόνο «τα ξύλινα τείχη» θα τους έσωζαν ως τέτοια θεώρησαν τα καράβια τους, στα οποία και κατέφυγαν. Ο Σπαρτιάτης Ευρυβιάδης πρότεινε να δοθεί η ναυμαχία στον Ισθμό της Κορίνθου, με κυριότερο επιχείρημα ότι, σε περίπτωση αποτυχίας, θα μπορούσαν να καταφύγουν στο εσωτερικό της Πελοποννήσου και να συνεχίσουν από εκεί τον αγώνα. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, σε μια στιγμή έντασης, ο Ευρυβιάδης σήκωσε τη ράβδο του για να χτυπήσει τον Αθηναίο στρατηγό και πολιτικό, Θεμιστοκλή. Εκείνος, τότε, ατάραχος τον αποστόμωσε με το περίφημο: «Πάταξον μεν, άκουσον δε». Ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στη Σαλαμίνα, ελπίζοντας ότι μια νίκη θα εμπόδιζε τους Πέρσες να εισβάλουν στην Πελοπόννησο. Ο Θεμιστοκλής θέλησε να αναγκάσει τον Ξέρξη να επιτεθεί στα Στενά της Σαλαμίνας, όπου η αριθμητική υπεροχή των Περσών ήταν άχρηστη και προβληματική. Το σύνολο του ελληνικού στόλου αναπτύχθηκε σε μήκος 3χλμ. και πρώτοι όρμησαν οι Έλληνες, ψάλλοντες τον παιάνα: «Ω παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε, πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων·νυν υπέρ πάντων αγών». Ο βασιλιάς Ξέρξης, βέβαιος για τη νίκη, ανέβηκε σε μία πλαγιά του βουνού Αιγάλεω για να παρακολουθήσει τη ναυμαχία. Στη ναυμαχία, ο ελληνικός στόλος πέτυχε μια σημαντική νίκη, αφού κατέστρεψε 300 περσικά πλοία. Η περίλαμπρη νίκη των Ελλήνων οφείλεται εν πολλοίς στο στρατηγικό δαιμόνιο του Θεμιστοκλή και στην ανώτερη ναυτική τέχνη των Ελλήνων. Σε περίπτωση που οι ορδές της Ανατολής ξεχύνονταν στην Πελοπόννησο θα εξαφάνιζαν την Ελλάδα και θα άλλαζαν το μέλλον της Ευρώπης.
[mixanitouxronou.gr, sansimera.gr]
BATTLE OF SALAMIS
The Battle of Salamis took place on September 22nd, 480 B.C. After the fall of Thermopylae, the Persians of Xerxes advanced towards Athens, which they easily captured, because the Athenians had abandoned it as they had received an oracle from the Oracle of Delphi that only “the wooden walls” would save them. They considered their ships to be such, in which they took refuge. The Spartan Euribiadis proposed to give the naval battle to the Isthmus of Corinth, with the main argument that in case of failure they could take refuge in the interior of the Peloponnese and continue the fight from there. According to Plutarch, in a moment of tension, Euribiadis raised his staff to strike Themistocles, the Athenian general and politician. He, then, unperturbed, struck him with the famous: “Hit me if you wish, but listen to me.” Themistocles persuaded the Greeks to confront the Persians at Salamis, hoping that a victory would prevent the Persians from invading the Peloponnese. Themistocles wished to force Xerxes to attack in the Straits of Salamis, where the Persians’ numerical superiority was useless and problematic. The entire Greek fleet was deployed over a length of 3 km and the Greeks were the first to charge, chanting the paean:
“O sons of the Greeks, go,
Liberate your country, liberate
Your children, your women, the seats of your fathers’ gods,
And the tombs of your forebears; now is the struggle for all things.”
King Xerxes, confident of his victory, climbed a slope of Mount Egaleo to watch the naval battle. In the naval battle, the Greek fleet achieved a significant victory, having destroyed 300 Persian ships. The Greeks’ brilliant victory was largely due to Themistocles’ strategic genius and the superior naval skill of the Greeks. If the hordes of the East were to pour out in Peloponnese, they would wipe out Greece and change the future of Europe.