ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Ο Γιώργος Σεφέρης είναι από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές καθώς άνοιξε ένα νέο δρόμο στην ελληνική ποίηση και το ανεκτίμητο έργο του τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Ο Γεώργιος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1900 στη Σμύρνη. Εκτός από ποιητής υπήρξε δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Γραμματολογικά ανήκει στη «Γενιά του ’30». Το 1914 ο Σεφέρης αρχίζει να γράφει τους πρώτους στίχους του. Από το 1924 φαίνεται ότι γράφει συστηματικά και το 1931, όταν πια πιστεύει ότι είναι έτοιμος να παρουσιαστεί, εκδίδει μια συλλογή ποιημάτων με τίτλο “Στροφή”, μια πραγματική στροφή για την νεοελληνική ποίηση. Η καθιέρωση του Σεφέρη ως ποιητή έγινε το 1935, με την ποιητική συλλογή “Μυθιστόρημα”. Σ’ αυτό το έργο βλέπουμε πλήρως διαμορφωμένα τα σύμβολα που συνθέτουν την ποίηση του: το «ταξίδι», οι «πέτρες», τα «μάρμαρα», τα «αγάλματα», η «θάλασσα», ο «Οδυσσέας» κ.ά. Το μεταφραστικό του έργο είναι μικρό σε ποσότητα, αλλά σημαντικό. Μετέφρασε δύο έργα του Αμερικανού ποιητή Τ.Σ. Έλιοτ (“Έρημη Χώρα” και “Φονικό στην Εκκλησιά”), καθώς ήταν ο ποιητής που τον επηρέασε όσο κανένας άλλος, ενώ μετέφερε στη νέα ελληνική δύο έργα της Βίβλου (“Άσμα Ασμάτων” και “Αποκάλυψη του Ιωάννη”). Από τη δεκαετία του 1950, η ποίηση του Σεφέρη ήταν γνωστή και αναγνωρισμένη στο εξωτερικό. Το 1963 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που έλαβε αυτό το βραβείο. Ο Σεφέρης είχε κερδίσει το βραβείο «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες». Το 1964 γίνεται επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ενώ το 1968, του προσφέρεται η έδρα του καθηγητή της ποίησης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Αποβίωσε το 1971. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου τον αποχαιρέτησαν στην κηδεία του τραγουδώντας, ως ένδειξη αντίστασης στη Χούντα, την απαγορευμένη  «Άρνηση» του Σεφέρη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

[Δ. Κιτριώτη, Γ. Μυλωνά, Βιογραφίες Εργογραφίες Ελλήνων Συγγραφέων, Αθήνα: Πατάκη, 1994]

GIORGOS SEFERIS

Giorgos or George Seferis the pen name of Georgios Seferiades, was a Greek poet and diplomat. He was one of the most important Greek poets of the 20th century, and a Nobel laureate. George Seferis is noted for his spare, laconic, dense, and allusive verse in the Modernist idiom of the first half of the 20th century. He was also a career diplomat in the Greek Foreign Service, culminating in his appointment as Ambassador to the UK, a post which he held from 1957 to 1962. He was born in 1900 in Smyrna and apart from being a poet he was an essayist and translator. According to his literary style, he belongs to the ‘Generation of the 30’. In 1914 Seferis began to write his first verses. From 1924 he seems to be writing systematically and in 1931, he publishes a collection of poems entitled Strofi-Turning Point, actually a real turning point for modern Greek poetry. Seferis’s establishment as a major poet came in 1935, with his poetic collection Mithistorima. In this work one can clearly recognize all the symbols around which Seferis’ poetic work is built: “journey”, “stones”, “marbles”, “statues”, “sea”, “Odysseus”, etc. His translation work is small in quantity, but important. He translated two works of the American poet T.S. Eliot (Deserted Country and Murder in the Church) and two works of the Bible (the Song of Songs and the Revelation of John) into modern Greek. Eliot was the poet who influenced him more than any other writer. By the 1950s Seferis’ poetry was known and recognized abroad. In 1963 he was awarded the Nobel Prize in Literature and it was the first time a Greek was awarded the prize. Seferis had won the prize “for his wonderful lyrical style, inspired by a deep feeling for the Greek cultural ideal”. In 1964 he was awarded an honorary doctorate from the Faculty of Philosophy of the University of Thessaloniki and the University of Oxford. In 1968 he was offered the chair of professor of poetry at Harvard University. In 1971 he passed away and tens of thousands of people said farewell at his funeral, with people singing Seferis’ banned song “Denial” to music by Mikis Theodorakis as a sign of resistance to the Junta.