ΣΟΦΟΚΛΗΣ
Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) ήταν ένας από τους τρεις αρχαίους Έλληνες τραγικούς ποιητές της κλασικής εποχής. Ο Σοφοκλής έγραψε 123 τραγωδίες από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνο 7 ολοκληρωμένες, ανάμεσά τους η “Αντιγόνη” και η “Ηλέκτρα”. Άλλα έργα του που έχουν διασωθεί είναι “Τραχίνιαι”, “Οιδίπους Τύραννος”, “Αίας”, “Φιλοκτήτης”, “Οιδίπους επί Κολωνώ”. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο Σοφοκλής παρουσιάζει τους ήρωες του εξιδανικευμένους. Δίπλα στον κεντρικό ήρωα τα δευτερεύοντα πρόσωπα τα διακρίνει η έλλειψη θάρρους, η ατολμία, η δειλία, ο φόβος. Αντιθέτως, υπερτονίζονται η δύναμη, η αποφασιστικότητα, η περηφάνια και το μεγαλείο του κεντρικού ήρωα που έχει την δύναμη να εναντιωθεί στους νόμους εκτελώντας εκείνο που αυτός θεωρεί καθήκον του. Έτσι η έκβαση των πραγμάτων εξαρτάται από τη βούληση και τις επιλογές των ηρώων. Ο Σοφοκλής παράγει το τραγικό από τη σύγκρουση του ατόμου με τον εαυτό του ή με τους άλλους. Το θεϊκό στοιχείο είναι έντονο στο έργο του. Οι θεοί συμβολίζουν την ηρεμία και την δύναμη. Οι ανθρώπινες πράξεις ακολουθούν τις θεϊκές επιταγές. Τα νέα στοιχεία που εισάγει ο Σοφοκλής στην τραγωδία είναι η μείωση της έκτασης των χορικών και η ταυτόχρονη αύξηση των διαλογικών μερών, η προσθήκη του τρίτου υποκριτή, η εισαγωγή της σκηνογραφίας με την χρήση μεγάλων πινάκων που στηρίζονταν σε περιάκτους και τέλος η διαφορετική υπόθεση των τριλογιών. Αν και ήταν σύγχρονος με τον άλλο τραγικό ποιητή, τον Ευριπίδη, υπάρχει διαφοροποίηση στο έργο τους. Σύμφωνα με τον Σοφοκλή, ο ίδιος “παρουσίαζε στα έργα του τους ανθρώπους όπως πρέπει να είναι, ενώ ο Ευριπίδης τους παρουσίαζε όπως είναι πραγματικά” (Αριστοτέλης, Ποιητική.) Πέθανε σε ηλικία 90 χρονών το 406 π.Χ., έχοντας τιμηθεί εν ζωή και έχοντας πλήρη συναίσθηση της αξίας του έργου του.
SOPHOCLES
Sophocles (496 BC – 406 BC) was one of the ancient Greek tragic poets of the classical era. Sophocles wrote 123 tragedies of which only 7 complete tragedies have survived, including Antigone and Electra. His other surviving works include Trachiniae, Oedipus Tyrannus, Ajax, Philoctetes, and Oedipus on Colonus. According to Aristotle, Sophocles presents his heroes as idealized. Next to the central hero, the minor characters are distinguished by their lack of courage, timidity, cowardice and fear. On the contrary, however, the strength, determination, pride and greatness of the central hero are exalted, who has the power to oppose the laws by carrying out what he considers his duty. Therefore, the outcome of events will depend on the will and choices of the heroes. Sophocles thus produces the tragic from the conflict of the individual with himself or with others. The divine element is strong in Sophocles’ work as the gods symbolize calm and strength. Human actions follow the divine dictates. Sophocles is known for innovations in dramatic structure; deeper development of characters than earlier playwrights; the addition of a third actor, which further reduced the role of the chorus, and increased opportunities for development and conflict; introduction of scenography with the use of large paintings and finally the different plot of the trilogy. Although he was contemporary with the other tragedian Euripides, their difference was great. As Sophocles pointed out ” he himself presented men in his plays as they ought to be, while Euripides presented them as they really are” (Aristotle, Poetics.) Sophocles died at the age of 90 in 406. For almost fifty years, he was the most celebrated playwright in the dramatic competitions of the city-state of Athens. He competed in thirty competitions, won twenty-four, and was never judged lower than second place.