ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ
Ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε το 1910 στον Πειραιά σε μία εύπορη οικογένεια και πέθανε το 1989. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιο Πολυτεχνείου, όπου μαθήτευσε δίπλα στους Σπ. Βικάτο, Δ. Μπισκίνη, Γ. Ιακωβίδη και τον Κ. Παρθένη, χάρη στον οποίο μυήθηκε στην ευρωπαϊκή τέχνη, στον κυβισμό και τον υπερρεαλισμό. Χάρη στον Φώτη Κόντογλου, γνώρισε την τεχνική και τις μεθόδους της αγιογραφίας και τα βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας. Παράλληλα ο Γ. Τσαρούχης μελέτησε και την λαϊκή αρχιτεκτονική κι ενδυμασία. Μαζί με τους Δ. Πικιώνη, Φ. Κόντογλου και Α. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης. Το 1935 –1936 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου γνώρισε τον Giacometti και τoν Matisse, από τον οποίο συγκράτησε τις αισθησιακές χρωματικές αρμονίες, ενώ ήρθε σ΄επαφή και με το έργο του Θεόφιλου. Το 1956, υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Γκούγκενχαϊμ και το 1958, πήρε μέρος στην Μπιενάλε της Βενετίας. Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Γιάννης Τσαρούχης σχεδίασε σκηνικά κι ενδυμασίες για τα θέατρα “Εθνικό” (“Βασιλικό”), “Κοτοπούλη”, “Δημοτικό” Πειραιώς κ.ά. Στο έργο του εκφράζεται κυρίως η χαρά και το θαύμα της ζωής. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή προβολή, ιδιαίτερα στη Γαλλία. Το 1982, εγκαινιάστηκε το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη στο σπίτι του καλλιτέχνη, ενώ λειτουργεί και το Ίδρυμα Τσαρούχη με σκοπό τη διάδοση του έργου του ζωγράφου. Η ελληνικότητα του Τσαρούχη προσδιορίζεται αφενός σε εικόνες όπως ο ζεϊμπέκικος χορός και οι ναύτες για να αφηγηθεί μια ολόκληρη εποχή, αφετέρου όμως καταφέρνει να συνομιλήσει με τον σύγχρονο τρόπο αντίληψης και πραγμάτωσης της τότε εποχής, όπως αναφέρει ο Ο. Ελύτης.
[ikastikoskiklos.com, flash.gr, mixanitouxronou.gr]
YANNIS TSAROUCHIS
Yannis Tsarouchis was born in 1910 in Piraeus to an impoverished family and died in 1989. He studied painting at the School of Fine Arts, National Kapodistrian University of Athens, where he was taught by Sp. Vikatos, D. Bishkinis, G. Iakovidis, and K. Parthenis, who introduced him to European art, cubism and surrealism. Thanks to Fotis Kontoglou, he became acquainted with the technique and methods of hagiography and the Byzantine monuments of Greece. At the same time Y. Tsarouchis also studied folk architecture and costumes. Together with D. Pikionis, F. Kontoglou and A. Hadjimichalis, he was a pioneer in the demand of the time for the Greekness of art. In 1935-1936 he continued his studies in Paris, where he met Giacometti and Matisse, from whom he retained the sensual colour harmonies, and came into contact with the work of Theophilos. In 1956 he was nominated for the Guggenheim Prize and in 1958 he took part in the Venice Biennale. Along with painting, Yannis Tsarouchis designed sets and costumes for theatres such as the “National” (“Vasiliko”), “Kotopouli”, “Municipal” Piraeus, etc. The work of Yannis Tsarouchis expresses mainly the joy and wonder of life. His paintings enclose assimilated many folk and folkloric elements. He is considered one of the greatest contemporary Greek painters with international prominence, especially in France. In 1982, the Museum of Yannis Tsarouchis was inaugurated in the artist’s house, while the Tsarouchis Foundation operates in order to disseminate the artist’s work. Tsarouchis’ Greekness is defined on the one hand in images such as the zebec dance and the sailors to narrate an entire era, but on the other hand he manages to converse with the contemporary way of perceiving and realizing that era, as O. Elytis mentions.